از محرم سبز تا روز «برائت از منافقین»
پایگاه بصیرت؛ گروه سیاسی/ در سال 1388 بعد از شکست اقدامات فتنه‌گران در «طرح شعارهای انحرافی در روز قدس»، «به خیابان کشاندن هوادران در 13 آبان»، ناکامی از «به تسخیر در آوردن دانشگاه» در 16 آذر و همچنین فضای ایجاد شده در جامعه ناشی از خشم و انزجار ملت نسبت به توهین‌کنندگان به ساحت مقدس حضرت امام خمینی(ره) که توسط حامیان فتنه‌گران سبزپوش صورت گرفت، این گروهک را در وضعیت بغرنجی قرار داد.
در این وضعیت، تلاش فراوانی برای خروج از انفعال و تغییر وضعیت افکار عمومی از سوی سران داخلی و خارجی فتنه صورت گرفت که مهم‌ترین آن، پیگیری جدی پروژه از پیش تعیین شده «محرم سبز» بود که از هفته‌ها قبل در دستور کار این گروهک قرار گرفته بود.
محرم سبز
جریان مستأصل شده خط نفاق برای تداوم حداقل حیات خود این بار نیز استفاده ابزاری از دین را برگزید و به ایام محرم‌الحرام به چشم فرصتی برای احیای دوباره فتنه سبز بعد از شکست‌های پی در پی در ماه‌های گذشته می‌نگریست.
فتنه‌گران، محفل‌ها و هیئت‌های مذهبی را مکان مناسبی برای فریب مردم دانستند و برنامه‌ریزی کردند تا با ارائه چهره‌ای به‌ظاهر عزادار و معتقد، در این محافل مذهبی نفوذ کنند و اقدامات منافقانه و تفرقه‌افکنانه خود را در بین عزاداران دنبال کنند. ایجاد اغتشاش، درگیری و اختلاف بین توده‌های ملت که در صدر تاکتیک‌های جنگ روانی دشمن قرار داشت، این بار د�� بستر تجمعات ماه محرم توسط فتنه‌گران سبزپوش دنبال می‌شد.
این خط نفاق که هدایت رسانه‌ای آن توسط محافل بیگانه و اپوزیسیون خارج از کشور (که این روزها همگی در صف حامیان موسوی و کروبی در آمده بودند)، صورت می‌گرفت، از ابزار رسانه‌های صوتی و تصویری، سایت‌های خبری و وبلاگ‌های وابسته استفاده کردند و این خط را تبلیغ می‌کردند.
برای نمونه «محسن سازگارا» از سران خارج‌نشین فتنه سبز که به مزدور شبکه VOA آمریکا تبدیل شده بود، در برنامه «گفت‌وگوی روزانه» خود در این شبکه درباره «پروژه محرم» گفت:
«اما نکته چهارمی که می‌خواستم بگویم مسئله محرم است و تظاهرات تاسوعا و عاشورا است. فرصت کمی داریم بنابراین از امروز و فردا تا روز اول محرم اصل بحث ما غیر از یک مرور کوتاه روی خبرها روی آکسیون بزرگ محرم متمرکز خواهد شد. به هر حال آنچه که مسلم است این است که تمرینی که در 16 آذر شد نشان داد در سطح کشور با تنوع تاکتیک‌ها و پراکندگی همه ملت می‌توانند هماهنگ باشند. در ده شب اول محرم و با پرچم سبز یا حسین و عزاداری برای شهدای جنبش و شهدای عاشورا می‌توانیم در سطح کشور حرکت داشته باشیم ولی روز نهم و روز دهم یعنی روز تاسوعا و عاشورا شنبه و یکشنبه ششم و هفتم دی ماه، ما یک مسیر واحد را در هر شهر قرار است اعلام شود که همه ما آنجا برویم و جمعیت میلیونی خود را در سطح کشور نشان دهیم و همه ملت یک پارچه و یک صدا به دنبال خواست خودشان باشند»!؟[1]
وی همچنین از «آکسیون شام غریبان» سخن گفت و مدعی شد که می‌توان به آن امید داشت:
«نکته سوم امروز مربوط است به آکسیون ما در ماه محرم. البته ما 16 آذر را در پیش رو داریم اما این بحث هم مطرح شده است که ضمن اینکه در 10 روز اول ماه محرم حرکت‌های خود را انجام داده و در روزهای تاسوعا و عاشورا آن را به اوج می‌‌رسانیم از ظهر عاشورا و برای شام غریبان در خیابان‌ها نشسته و با یک بسیج عمومی دست به تعطیل عمومی در کشور بزنیم. بعد از 13 آبان مشخص شد که جنبش سبز دیگر یک طفل تازه به دنیا آمده نیست، حال دیگر این جنبش تبدیل به نوجوانی شده است که خیلی تجربه اندوزی کرده و بارور شده است. ولی برای تحقق آکسیونی که برای شام غریبان مطرح شده است نیاز به این است که در سمت جنبش، ما رشد جغرافیایی و رشد در طبقات مختلف اجتماعی و همچنین رشد کیفی داشته باشیم و در سمت کودتاچیان نیز باید مشروعیت زدایی سپاه از نظر اخلاقی، مالی و سیاسی تشدیده شده و اختلاف‌های درونی سپاه نیز افزایش یابد که باعث فلج شدن این سازمان شود و به حدی از ناتوانی برسد که ما بتوانیم آکسیون نهایی خود را به مرحله ی اجرا بگذاریم.» [2]
توهمات و خیالبافی‌های سازگارا هرچند بیشتر به فکاهی و «دروغ سال» شباهت داشت؛ اما از تلاش گسترده تبلیغاتی منافقین جهت ایجاد فتنه در ماه محرم حکایت می‌کرد.
نویسنده یکی از وبلاگ‌های هوادار فتنه سبز نیز چنین نوشت: «اگر روزهای نامبرده (13 آبان و 16 آذر) فقط یک روز بودند، الان با دو ماه محرم و صفر روبه‌رو هستیم که می‌توانیم از آن به سود جنبش و به سود مردم ایران استفاده کنیم.» [3]
نویسنده دیگری در وبلاگ خود نوشت: «از آنجا که می‌دانید به جنبش سبز مجوزی داده نمی‌شود و این جنبش مجبور است از راهپیمایی دولت استفاده کند. اما در ماه محرم که یک بهانه محکم است برای جنبش سبز که به بیرون بیاید. نکته جالبی که در ماه محرم اتفاق می‌افتد، افتادن بلندگو دست مردم است که این خود یک حرکت با ارزشه» [4]
همزمان شدن مراسم شب هفتم آقای منتظری با شب شام غریبان حسینی نیز فرصت سوءاستفاده دیگر جریان سبز از این ایام بود که برای آن برنامه‌ریزی کرده بودند.
اما به دلایل متعددی پروژه «محرم سبز» به شکست انجامید و آن‌ها نتوانستند از هیئت‌های مذهبی و فضای عزاداری حسینی استفاده لازم را ببرند. برخی از این دلایل عبارت بودند از:
1- اعتقاد نداشتن به فلسفه عزاداری برای امام حسین(ع) در بین بخشی از سران خارج‌نشین کودتای سبز، یکی از موانع اساسی این جریان برای بهره‌برداری از مراسم محرم بود. ملت فراموش نکرد روزگاری نه چندان دور را که کسانی از این جریان، حادثه عاشورا را نتیجه تندروی در بدر و احد می‌دانستند!؟ یا فراموش نکرد ادعای افرادی چون کدیور را که نگاه شیعه به جایگاه الهی اهل بیت را اندیشه‌ای انحرافی و متأثر از القائات «شیعه غالی» می‌دانستند و یا اظهارات سروش را که مقام عصمت و مصونیت از خطا و گناه را نه‌تنها برای اهل بیت(ع) که برای پیامبر(ص) نیز نفی می‌کرد. با چنین شناخت انحرافی از جایگاه اهل بیت(ع) دیگر نمی‌توان از عزاداری برای سالار شهیدان سخن گفت.
2- رفتار سیاسی جریان فتنه در این ایام نیز از عدم سنخیت با حرکت امام حسین(ع) حکایت داشت. مخالفت با امام و رهبری جامعه اسلامی، همپیمانی با بیگانگان و دشمنان دیرینه اسلام، پایبند نبودن به ارزش‌های اسلامی و در آخرین گام، هتک حرمت به ساحت مقدس حضرت امام(ره)، چهره‌ای از هواداران فتنه سبز در اذهان عمومی ساخته بود که چندان مشابهتی با عزاداران حسینی نداشت.
3- اکثریت مطلق کسانی که هیئت‌های عزادرای محرم را برگزار و اداره می‌کنند، ملت حزب‌اللهی هستند که خود را حافظ شعائر اسلامی و نظام اسلامی می‌دانند؛ کسانی که هرچند ممکن است به گزینه‌ای غیر از رئیس‌جمهور منتخب مردم در انتخابات دهم رأی داده باشند؛ اما در دفاع از حریم ولایت و رهبری جامعه با تمام توان ایستاده‌اند و این درس را در مکتب عاشورا به‌خوبی آموخته‌اند. این افراد به ماهیت جریان فتنه و نفاق پی برده و صف خود را از آن‌ها جدا ساخته اند و بی‌شک منافقین جدید، جایی در میان آن‌ها نداشتند.
4- اقامه عزا برای حسین بن علی(ع) نیازمند آمادگی روحی و قلوبی پاک که کودتاگران سبزپوش با آن بیگانه بودند. اصرار بر گناهان کبیره‌ای چون جدا شدن از صفوف ملت، ایستادگی در مقابل امام و رهبری جامعه اسلامی، اقدام برای براندازی نظام اسلامی، پیاده کردن دستورات بیگانگان و ایجاد شکاف در جامعه اسلامی، از آن‌ها «پیکری بی‌روح» ساخته بود که در قبال عزاداری سیدالشهدا نوعی از خودبیگانگی احساس می‌کردند.
در این میان، نیروهای مذهبی و آحاد جامعه، به‌ویژه متولیان هیئت‌های مذهبی توانستند با هوشیاری تمام، محرم را به فرصتی برای رسوایی فتنه‌گران تبدیل کنند. سخنرانان و مبلغان مذهبی، روحانیت معظم، مداحان اهل بیت(ع) و دست‌اندرکاران هیئت‌های مذهبی با بصیرت‌افزایی توده‌های مردم در شب‌های محرم، آخرین امید فتنه‌گران برای نفوذ در میان ملت را نیز ناامید کردند.
موارد بازشمرده در کنار عوامل دیگر، مانع از آن شد که فتنه‌گران بتوانند پروژه محرم را به ثمر برسانند و در صفوف عزاداران حسینی تفرقه ایجاد کنند.
هتک حرمت عاشورا و ایجاد اغتشاش
در حالی که فتنه‌گران مدعی بودند خواهند توانست فتنه سبز را در ایام محرم به حرکتی سراسری و توده‌ای تبدیل کنند و در نهایت، عزاداری روز عاشورا را به تظاهراتی علیه نظام اسلامی مبدل سازند، همه مردم شاهد بودند که ایام محرم نه‌تنها فرصتی به مشروعیت‌بخشی حرکت نفاق سبز نداد؛ بلکه با افزایش بصیرت عزاداران، بیش از پیش چهره منافقین جدید برای توده‌های ملت نیز آشکار شد.
این آگاهی بخشی توده‌های ملت، در کنار ناتوانی فتنه‌گران در نفوذ بین عزاداران، سران خارج‌نشین فتنه سبز را به شدت عصبانی و برآشفته ساخت؛ از این‌رو پروژه ایجاد آشوب و هتک حرمت عاشورا در دستورکار منافقین قرار گرفت. صبح روز عاشورا در حالی که اغلب عاشقان حسین بن علی(ع) در هیئت‌های مذهبی مشغول عزاداری بودند، آشوبگران که سران آن‌ها را اعضای وابسته به گروهک‌های منافقین، سلطنت‌طلبان، بهائیان و ... تشکیل میدادند، با هدایت رسانه‌های آشوبگر بیگانه همچون VOA و بی‌بی‌سی، خیابان انقلاب و آزادی را به محلی برای حرمت‌شکنی روز عاشورا و ایجاد اغتشاش و تخریب اموال عمومی تبدیل کردند.
به گزارش خبرگزاری‌ها برخی افراد فریب خورده و آشوبگر در خودروهای خود بسان مراسم عروسی بوق می‌زدند. برخی نیز در تجمع‌ها دست به هلهله و شادمانی و خرابکاری زدند. اراذل و اوباش با سوء استفاده از حضور مردم در مراسم عزاداری اباعبدالله‌الحسین دست به آشوب و خسارت زدن به اموال مردم (موتور سیکلت، خانه، سطل‌های زباله، خودروی شخصی مردم) زدند. افراد فریب خورده نیز شعار مرگ بر جمهوری اسلامی سر دادند و به مقدسات توهین کردند. [5]
در حالی که اوباش در خیابان‌ها علیه مقدسات اسلامی جولان میدادند و پلیس نیز در حال کنترل و مهار آن‌ها بود، عزاداران حسینی با پایان یافتن مراسم از هیئت‌ها و دسته جات عزادار برای برخورد با اهانت کنندگان به حضرت سیدالشهدا و روز عاشورا به صورت دسته‌های خودجوش به سمت برخی خیابان‌های مرکزی تهران حرکت کردند. با این حال نیروی انتظامی مراقب بود تا از بروز درگیری مردم با اراذل و اوباش جلوگیری کند. حضور مردم به حدی بود که تجمع آشوبگران با گذشت دقایقی از نماز ظهر عاشورا دچار اضمحلال شد و اوباش پا به فرار گذاشتند و متواری شدند.
در این ماجرا به گفته نیروی انتظامی بیش از 300 نفر از اغتشاشگران دستگیر شده و عده‌ای تحویل مراجع قضایی داده می‌شوند. همچنین چند نفر به طور مشکوکی کشته شدند که از برنامه‌ریزی گروه‌های تروریستی از جمله گروهک منافقین برای این روز حکایت داشت. فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، طی اطلاعیه‌ای به تشریح اقدام فتنه‌گران در این روز پرداخت که در بخشی از آن آمده است:
«متأسفانه معدودی از فتنه‌گران با برنامه‌ریزی قبلی و بر اساس هدایت و فراخوان رسانه‌های بیگانه و با حضور در برخی خیابان‌ها و مسیرهای عزاداران حسینی با طرح شعارهای انحرافی، اقدام به اخلال در نظم عمومی نموده که بلافاصله فرماندهی نیروی انتظامی تهران بزرگ با حضور در صحنه و از طریق گفت‌وگو، تلاش به برقراری نظم و آرامش و حفظ حرمت این روز عزیز و تسهیل عزاداری مردم نمود که با هجوم و پرتاب اشیاء از سوی فتنه‌گران، وی و تعدادی از ماموران نیروی انتظامی مجروح و مصدوم گردیدند. در تداوم فتنه‌گری فتنه‌گران و تخریب اموال عمومی و شخصی مردم ، نیروی انتظامی با قاطعیت و ��هره‌گیری از ابزار و تجهیزات ضد اغتشاش و با تأکید بر عدم حمل و به کارگیری سلاح گرم به متفرق نمودن اغتشاشگران اقدام کرد. با کمال تاسف، در این اغتشاشات 5 نفر به طرز مشکوکی جان باختند و تعدادی نیز مجروح شدندکه کارشناسان در صدد شناسایی عوامل مشکوک در این حادثه می‌باشند. در پایان از حمایت و پشتیبانی عزاداران حسینی از فرزندانشان در نیروی انتظامی که با حضور خود باعث خنثی نمودن این فتنه‌گردیدند، کمال سپاسگزاری را داشته و از خداوند متعال برای آنان اجر و پاداش اخروی خواستاریم.»[6]
انتشار اخبار این جنایات در روز عاشورا، ملت را در سراسر کشور برآشفت و به اعلام انزجار از منافقین واداشت. علمای عظام و مراجع تقلید بزرگ شیعه هر یک به طور جداگانه با صدور بیانیه این اقدام را محکوم کردند. در بیانیه آیت‌الله‌العظمی سبحانی آمده است: «ما هرگز فکر نمی‌کردیم که در چنین روز مقدسی که حتی پیروان ادیان دیگر نیز نسبت به آن روز احترام قائل هستند و در برخی از کشورهای غیراسلامی عاشورای حسینی تعطیل رسمی است، چنین رویداد دور از اخلاق انسانی رخ دهد و قداست آن روز شکسته شود.»[7]
آیت‌الله‌العظمی مکارم نیز در شرح حوادث این روز چنین نوشتند: «روز عاشورا در حالی که مردم کشور ما از کوچک و بزرگ، مرد و زن در آتش عشق حسینی می‌سوختند و ناله‌های عاشقانه سر میدادند و در هر کوی و برزن به سوگ نشسته بودند و با نظم و خلوص نیت مشغول عزاداری و نوحه سرائی بودند، گروهی از مغرضان به بعضی از خیابان‌های تهران ریختند و قداست مراسم حسینی را که عامل وحدت صفوف همه ملت است شکستند، نخست به شعارهای سیاسی ساختار شکن پرداختند و سپس اقدام به تخریب اموال مردم و آتش زدن آن‌ها نمودند.»[8]
اما از آن سو، رسانه‌های تحت نفوذ وهابی‌ها در کشورهای عربی، روز دوشنبه با شور و شعف خاصی اخبار آشوب‌های تهران در عاشورای حسینی را منعکس کردند. رسانه‌های عربی نزدیک به غرب و وهابیت، با بایکوت خبری مراسم باشکوه عاشورا در ایران و کشورهای اسلامی، تلاش کردند آشوب‌های تهران را به مراسم عاشورا تعمیم دهند و به مقدسات شیعیان تعرض کنند.
روزنامه لبنانی الحیات که به منافع سعودی و غرب متمایل است، با تحریف وقایع و روش معمول مراسم عاشورا در ایران، در سرمقاله خود با لحن کنایه‌آمیز نسبت به مراسم باشکوه حزب‌الله لبنان در عاشورای هر سال نوشت: «ممکن بود در سالگرد احیای عاشورا خیابان‌ها و میدان‌های تهران مملو از شرکت‌کنندگان شود و دریایی از مشت‌ها بالا بیاید و شعارهای ضد «شیطان بزرگ» سرداده شود و حنجره‌ها قسم دوستی با رهبر انقلاب سر دهند. ممکن بود دوباره تصویر قلعه‌ای رخ نماید که با چیزی غیر از بادهای خارجی روبه‌رو نیست، اما موضوع دیگری رخ داد.» این روزنامه در ادامه با نقل غلوآمیز وقایع افزود: «واضح است نظام شیعی ایران در حال سقوط است و انتخابی جز تسلیم ندارد.»[9]
نسخه اینترنتی روزنامه «الریاض» چاپ عربستان نیز در ذیل اخبار و تصاویر اغتشاشات تهران، نظرات کاربران وهابی خود را منتشر کرد که در آن‌ها با اظهار شادمانی از درگیری میان شیعیان، نسبت به اعتقادات شیعیان و روز عاشورا جملاتی توهین‌آمیز درج شده بود. «خدا اختلاف میان آن‌ها را شدیدتر کند»، «خدا حیله‌های آنان را به خودشان برگرداند» از جمله جملات قابل نقل کاربران وهابی ذیل اخبار و تصاویر مربوط به ایران در نسخه اینترنتی روزنامه الریاض است.[10]
روزنامه کویتی «السیاسه» نیز روز دوشنبه مانند بسیاری از رسانه‌های کوچک و بزرگ مبلغ وهابیت، بدون پوشش اخبار رسمی و مواضع طرف دوم، به انتشار یکسویه شایعات و اخبار رسانه‌های جریان موسوم به سبز پرداخت.[11]
رضا پهلوی نیز با صدور پیامی، از هتک حرمت روز عاشورا حمایت کرد. وی که در آمریکا به‌سر می‌برد، در پیام خود با مرثیه‌سرایی برای از دست دادن عزیزانش! اغتشاشات روز عاشورا را جنبش حق طلبانه ملت ایران نامید! وی در پایان پیام خود نوشت: «چون همیشه، من پشتیبان شما شیرزنان و دلیر مردان کهنه دیار تمدن، ایرانمان، هستم!»[12]
عجیب‌ترین واکنش را شیخ ساده لوح اصلاحات از خود بروز داد که بدون پرداختن به جنابات اوباش سبزپوش، نیروی انتظامی را محکوم کرد و رفتار آن‌ها را از گارد ستمشاهی نیز بدتر دانست! در بیانیه وی آمده است:
«امروز در عاشورای حسینی از بدو صبح با خشونتی وصف ناپذیر بر مردم یورش بردند و جمع زیادی را مجروح، دستگیر و بنابرگزارش‌های رسیده تعدادی از هموطنان را به شهادت رساندند . آنان که هویت و شناسنامه این انقلاب‌اند و در روزگار مبارزه در صف اول مبارزان بودند، به یاد دارند که در عاشورای ۱۳۴۲ تظاهراتی عظیم با شعارهایی تند علیه شاه صورت گرفت اما رژیم ستم شاهی حرمت عاشورا نگاه داشت و کشتار، سرکوب و دستگیری رهبران مبارزه و در رأس آن امام را به روزهای بعد موکول کرد. به راستی چه شده است که حکومت برخواسته از قیام عاشورا، در روز عاشورا دست بر خون مردم برده و جماعتی وحشی را به جان مردم انداخته است.
یا رب چه شده است که حرمت عاشورا و عزاداران فرزند زهرا (س) در ظهر عاشورا نگاه داشته نمی‌شود و آنان را به خاک و خون می‌کشند. یا رب چه شده است که حرمت خون مردم در این ماه عزیز هم رعایت نمی‌گردد. یا رب چه شده است که برگزاری مراسمِ ختم مرجع تقلیدی مجاهد و مبارز تحمل نمی‌گردد و مراکز مقدس، بیت و حسینیه بنیانگذار این نظام در شب عاشورا مورد تهاجم و تخریب قرار می‌گیرد.»[13]
مجمع روحانیون مبارز که سران آن، بخشی از فتنه‌گری‌ها در حوادث بعد از انتخابات از جمله اغتشاشات روز 30 خردادماه را به طور مستقیم هدایت می‌کردند، در بیانیه‌ای به تحلیل حوادث عاشورا پرداختند و نوشتند:
«در روز عاشورا نیز حوادث تلخی پیش آمد که منجر به کشته و زخمی شدن عده‌ای از هموطنان در تهران و بعضی از شهرها گردید و یکی از کشته شدگان خواهر زاده نخست وزیر محبوب حضرت امام جناب آقای مهندس موسوی بود. مجمع روحانیون مبارز ضمن محکوم کردن این رفتارهای ضد اسلامی و ضد قانونی به خانواده‌های محترم این عزیزان به‌ویژه جناب آقای مهندس موسوی تسلیت می‌گوید. ما نیز مانند میلیونها مسلمان ایرانی این جنایات را ناباوارانه می‌بینیم و نمی‌دانیم چرا مسؤولان نظام جمهوری اسلامی اجازه می‌دهند که این چنین به امام و انقلاب و مردم اهانت شود.» [14]
راهپیمایی «برائت از منافقین»
در حالی که کینه و نفرت ملت به اوج خود رسیده بود، بعدازظهر روز چهارشنبه نهم دیماه، در تهران و دیگر شهرها به‌عنوان روز «برائت از منافقین» تعیین شد. ملت خداجو از سراسر شهر آماده حرکت شدند و میدان انقلاب تهران از ساعت‌ها قبل از آغاز رسمی مراسم(ساعت 15) مملو از اقشار مختلف مردم بود. در این روز، میلیونها عاشق اباعبدالله الحسین(ع) به خیابان‌ها آمدند تا ارادت خود را به امام شهیدشان نشان دهند و از دشمنان ایشان اعلام انزجار کنند.
راهپیمایی روز 9 دیماه را می‌توان یکی از باشکوه‌ترین تجمعات در تاریخ انقلاب اسلامی دانست. این راهپیمایی ویژگی‌ها و مشخصاتی داشت که آن را نسبت به بسیاری از راهپیمایی‌های تاریخی سه دهه انقلاب اسلامی برجسته می‌ساخت:
1- این راهپیمایی در اعلام انزجار از اقدام کسانی صورت می‌گرفت که در پایتخت جهان تشیع، به خود اجازه داده بودند تا به ساحت مقدس اباعبدالله الحسین(ع) توهین کنند.
2- به گواه شاهدان عینی و حاضران در صحنه، این راهیپمایی تاریخی با حضور میلیونها عاشق اهل بیت(ع)، پرجمعیت‌تر از راهپیمایی‌های 22 بهمن در همین سال‌ها بود و خیل جمعیت به طور پیوسته از میدان آزادی تا میدان امام حسین(ع) کیلومترها ادامه داشت؛ دیگر خیابان‌های مشرف به میدان انقلاب نیز مملو از جمعیت بود.
3- برگزاری این راهپیمایی تنها دو روز بعد از اعلام و اطلاع‌رسانی سازمان تبلیغات اسلامی بود؛ اما جمع شدن میلیونها «مؤمن خداجوی» در این فرصت کم، از ویژگی‌های ممتاز این راهپیمایی می‌باشد؛ چرا که اغلب راهپیمایی‌های تاریخی از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی و اطلاع‌رسانی می‌شدند و شرکت کنندگان می‌توانستند برای حضور برنامه‌ریزی کنند.
4- برگزاری این راهپیمایی در بعداز ظهر یک روز کاری، خود مانعی بود که می‌توانست موجب شود تا بخشی از جمعیت علاقه‌مند نتوانند در این مراسم شرکت کنند؛ در حالی‌که راهپیمایی‌های مشابه، اغلب در پیش از ظهر یک روز تعطیل برگزار می‌شود که زمینه برای حضور همگانی بسیار فراهم‌تر است. با وجود این، جمعیت حاضر در این راهپیمایی بی‌سابقه بود.
5- عدم وجود امکانات و تدارکات لازم برای برگزاری این راهپیمایی وسیع، از دیگر ویژگی‌های این حماسه بزرگ بود. معمولاً در راهپیمایی‌های سراسری، دستگاه‌ها و نهادهای ذی‌ربط هفته‌ها قبل، تمام امکانات خود را برای فراهم کردن رفاه شرکت کنندگان بسیج می‌کنند. تعبیه وسایل ایاب و ذهاب مناسب، راه‌اندازی ایستگاه‌های صلواتی، مراکز درمانی و اورژانس و ... لازمه این مراسمات است که از هیچ‌کدام آن‌ها در روز چهارشنبه خبری نبود. اغلب راهپیمایی‌کنندگان هنگام بازگشت، کیلومترها پای پیاده را طی کردند تا بتواند به منازل خویش برگردند و در حالی که خیابان‌های مرکزی شهر مملو از جمعیت بود، وسایل نقلیه عمومی متناسب با این جمعیت پیش‌بینی نشده بود و بسیاری از افراد در ساعات پایانی شب به خانه رسیده بودند.
در این راهیپمایی، حتی صدا و سیما نیز آمادگی لازم را نداشت و فیلمبرداران و خبرنگاران محدود آن‌ها نتوانستند ابعاد و زوایای مختلف این حماسه بزرگ را پوشش خبری – تصویری مناسب دهند و در بسیاری جاها، خبرنگاران حضور نداشتند.
6- در کنار موارد فوق، آنچه بیش از همه، این راهپیمایی تاریخی را از برنامه‌های مشابه برجسته می‌ساخت، شورها و شعارهایی بود که در آن مشاهده می‌شد. در این مراسم خودجوش، جمعیت با شور و حرارتی خاص و با دلی پر کینه از اغتشاشگران، فتنه‌گران و حریم شکنان حاضر شده بودند و شعارهای تندی علیه سران فتنه سر میدادند. این در حالی بود که امکانات صوتی مراسم تنها محدوده ��یدان انقلاب را پوشش می‌داد و جمعیت در فواصل مختلف به طور خودجوش شعارهای متنوعی سر می‌داد که البته جهت و سوی آن یک چیز بیشتر نبود و آن اعلام انزجار از فتنه و اختلاف و «برخورد قاطع با فتنه‌گران!»
ضدانقلاب که از حضور میلیونی ملت نگران شده بود، بلافاصله دست به کار شد و اعلام کرد که پنج شنبه فردای راهپیمایی در ساعت سه بعد از ظهر، سبزها در خیابان‌های تهران تمجع برگزار خواهند کرد تا به نحوی، راهپیمایی ملت را تحت‌الشعاع قرار دهند؛ اما این اقدام که توسط محسن سازگارا و محسن مخملباف هدایت می‌شد[15] نیز ناکام ماند و با دیدن خشم ملت، کسی از فتنه‌گران جرئت نکرد پا به خیابان بگذارد.
این راهپیمایی با شکوه حتی کسانی را که تا آن روز در مقابل حوادث روز عاشورا سکوت کرده بودند نیز به واکنش وا داشت. هاشمی رفسنجانی نیز در سخنانی از حضور گسترده مردم سراسر کشور در راهپیمایی حمایت از نظام، ولایت و رهبری تشکر و قدردانی کرد و آن را خنثی کننده توطئه معاندان علیه اصل نظام و اصل ولایت فقیه دانست و گفت: «نظام اسلامی با تکیه بر مردم پیروز شد و تداوم یافت و ان شاء‌الله ادامه خواهد داشت و امیدوارم هتاکان، از این حضور معنادار مردم، درس عبرت بگیرند.» وی ابراز امیدواری کرد، با ایجاد و تقویت وحدت و همدلی بیشتر میان مسئولان و مردم، شاهد یکپارچگی ، انسجام و آرامش روز افزون در جامعه باشیم. [16]
